به نام خدا
حدیث کــودکــی و خـودپـرســتی رهـا کن کان خماری بود و مستـی
چو عمر از سی گذشت و یا که ازبیست نمی شایـد دگر چون غافلان زیست
بـهــار عـمـر بــاشـــد تـــا چهـل ســـال چهـل سـالـه فــرو ریـزد پــر وبــال
پــس از پنجـــه نبــاشـــد تنـــدرسـتـی بصـر کُنـدی پـذیرد پــای سستـی
چـو شصت آیــد نشست آیــد پـدیـدار چـوهفتاد آیــد افتـد آلـت از کـار
ز هشتـاد و نـــود چـــون در رسیــدی بسـی سختـی کـه از گیتی کشیـدی
از آنجـا گـر بـه صــد منــزل رســانـی بـود مـرگـی ، بـه صـورت زندگانـی
اگـر صــد سـال مــانـی در یـکی روز ببـایـد رفت زیـن کــاخ دل افــروز
چــو در مــوی سیـــاه آمــد سفیــدی پــدیــد آیــد نشــــان نــا امیـــدی
ز پنبـه شـد بنــا گـوشت کفــن پـوش هنوز این پنبه بیـرون ناری از گوش
پـس آن بهتـر که خـود را شـاد داری در آن شــادی خـــدا را یـــاد داری
گوینده : حاج جعفرقلی رحمانی
اول مرداد ماه 1397
درباره این سایت